Oğlumla Mutfağa Girdik Yine :)

Babamız görevi gereği birkaç gündür yanımızda değil ve birkaç gün daha olamayacak maalesef. Bu yokluğu Barlas'a hissettirmemek için onu etkinliklere boğuyorum bu sıralar ne kadar etkili olabilir bilmem, oyunlar oyuncaklar bir çocuğun babasının yerini tutabilir mi, ona bu yokluğu hissettirmemek için yeterlimi? Kesinlikle hayır. Bir de akşam olup yatma vakti gelince "Karanlık oldu, dışarda köpekler var, babam gelmedi, babam nerde"  diye başlayınca. Babasının nerde olduğunu anlatan sohbetler, masallar bitmek bilmiyor, uykular kaçıyor. İşte günün en yorucu saatleri.

Bazıları daha önceki etkinliklerimizin tekrarı onlarla tekrar oyalamayacağım sizleri ama yenilerini paylaşacağım başka bir postta.

Dün akşam mutfağa yine oğlumla birlikte girdik. Patatesleri harmanlamak, balıkları tepsiye sıralamak çok hoşuna gitti.

İşte büyük emek ve sevgiyle yaptığımız yemeğimiz :)

Tabağını kendisi doldurdu. Yani sürekli bana "Koy anne", "Bidaha koy anne" diyerek müdahale etti. Bu tabak bitmez ama dedim madem heveslendi koyalım bakalım...

Barlas 30 Aylık

.... Veee bir annenin en mutlu olduğu anlardan birisi :) Tabak bitti :) Tabağındakileri yedi bitirdi. Demek ki kendisi yapınca tatlı geldi. O zaman ne yapıyoruuzzz bundan sonra yeni bir aşçımız var :) Kuzum her yemeğe sevgisini ekleyecek demektir.

Eeee akşama kadar binbir oyunla yorulmuşuz, oğlum yemeğinin hepsini yemiş, üstelik birde mutfakta kendime yardımcı bulmuşum. Değmeyin keyfime :) Artık ayaklarımızı uzatıp karşılıklı çaylarımızı içme zamanı.

Hepinizi Öpüyoruz. Musssmutlu Günler Diliyoruz