Hayatımda yaşadığım en büyük korkuydu ve ameliyathanede yapayalnız kalınca bunun farkına vardım. Öyle ki anestezi uzmanına "vazgeçtim ben, doğurmuycam" dedim varın siz düşünün.(Vazgeçince ne olacaksa artık)
Korkumdan dolayı tansiyon düşmeyince doğuma bir türlü başlanılamadı. Etrafı izleyeyim dedim olay daha da ürkütücü bir hal almaya başladı. Bildiğim bütün dualar birbirine karıştı tek bir dua oldu. Bekleme uzadıkça gerginliğim iyice arttı. Sonunda gözlerimi kapadım, derin bir nefes aldım ve bebek sahibi olamayan arkadaşlarımı düşündüm. Şuan onlar benim yerimde olmak için nelerini vermezlerdi ki. Yüzleri gözümün önündeydi onlar için dua etmeye başladım. O an duaya ihtiyacı olan bendim ama kendimden uzaklaşmak istedim. Doğum anında yapılan duayı Allah geri çevirmez demişlerdi, inşallah öyledir. (Bu arada ikisinin bebeği oldu ;) )
İşe yaradı ve doktoru çağırdılar.
Doktorun ameliyathaneye gelmesi ve gitmesi arasındaki olay şu şekilde seyretti;
-Merabaaaaa nasılsın sevgi
-Bilmem..... Ama tanıdık bir yüz görmek iyi geldi.
-Hımm hangi markanın makyaj malzemelerini kullanıyorsun?
-Efendim?
-Hangi markanın makyaj malzemelerini kullanıyorsun?
-(Ne? Ne diyor ki? Acaba bana mı sordu? Biran önce başlasa ya) Kullanmıyorum şeyy genelde avon
-Hımm... Hangi renk ojeyi seversin?
-(Bippppp) Sevmiyorum şeyy kırmızı
-Avonun kırmızı rengi güzel oluyor birde soğan kabuğu gibi bir renk vardı hangi renkti o?
-(Kızıyorum neden kesip biçmiyor artık diye ama sohbete de dahil oluverdim) Bilmiyorummm şeyy vizon mu?
-Eveett tosuncuk geliyooorrr
Ameliyat masası sallanmaya başladı oh şükür başladılar heralde derken hoppp burnumun dibinde bir bebek. Koklayayım dedim burnum yetişmedi, öpeyim dedim dudağım yetişmedi :) Şaşırdım, sevindim, duygulandım kısacası aptal gibiydim hangi duygum ağırlıktaydı bilemiyorum.
-Sağlığı yerindemi?
-Merak etme annesi gayet iyi. Gördünmü sana kilolu olacak demiştim beklediğimden de iri bir bebek.
-(Çocuk doktoruna sordu)Kaç kilo sence (3,800 civarı)
-Nereye götürüyorsunuz?
-Babasına
Hemen çıkacağım sanırken bir süre daha içerde kaldım ama bebeğim gitmişti belki şuan herkes onu seviyordu ama ben orda değildim biran önce gitmeliydim, ya daaa gerçekten babasına mı götürdüler acaba.
-Ne zaman bitecek
-Bitiyoorrr
-Miğdem bulanıyor
-Çok az kaldı
-Bitmiyormu daha
-Bitiyoorrr
-Ellerimi çözseniz olmazmı
-Bitiyooorrr
-Bitmiyormu dahaa
-Geçmiş olsun.
Sabırlarından dolayı hepsine teşekkür ederim :)
Barlas 39+6 haftalık
4140 gram
51 cm.
epidural sezaryen ile Aydın Anka hastanesinde dünyaya geldi.
Ömrümün en korkulu ve en mutlu anını aynı günde yaşadım. Bu hali üzerimden atabilmem ve "Evet ben anneyim sıvayalım bakalım kolları nerden başlıyoruz şimdi" demem tam 38 gün sonra oldu. Çünkü 38. gün bebeğimizi alıp evimize döndük işte biz asıl o gün anne baba olduk.
0 yorum:
Yorum Gönder
Yorumlarınız benim için çok önemli :) Yorum yapan herkese kocaman teşekkür :)) Blogunuz ya da gmail adresiniz yoksa "yorumlama biçimi" kısmından "adı/url" yazan seçeneği seçin adınızı yazın, url kısmını boş bırakın yorumunuzu yazıp yayınlayın.
Sessiz Takipççilerime de Selamlar ;)